Moet je kijken ….
De school staat aan de buitenkant van de stad, vlak bij de sportvelden.
Hij is onderdeel van het Penta-college, maar draagt ook een eigen naam: Jacob van Liesveldt. Daar wordt sinds 25 jaar op zondag de kerkdienst van de Agapè-gemeente gehouden.
Door een gelukkig toeval, kreeg de kerk ooit een asielzoekerscentrum als buurman pal naast de deur. Ze liepen bij elkaar in en uit. Onder die asielzoekers zaten natuurlijk christenen en sommigen die geen christen waren, vonden in Hellevoetsluis het geloof.
Twintig jaar later heeft de gemeente opvallend veel meer kleur dan een gemiddelde Nederlandse kerk. Ik praat erover met Frank, de secretaris van de oudstenraad. We hebben sinds kort ook een aantal bezoekers uit Myanmarvertelt hijuitgenodigd door de UNHCR dat zijn vluchtelingen die van tevoren een garantie krijgen dat hun verblijf en hun pasoort geregeld worden.
Ik vraag hem of het Karèn zijn de bergstam die in Myanmar zo zwaar vervolgd werd en die al meer dan 100 jaar een soort van christelijke opwekking meemaakt. Veel van hen behoren bij baptistenkerken. Jawel, maar ook Boeddhisten vertelt hij. Ze komen samen.
We kijken rond in de hal, waar we na afloop van de dienst elkaar ontmoeten en koffie drinken (Lekkere koffie trouwens, de is ook een soort sacrament). Er zijn leden en bezoekers van alle continenten, behalve misschien Australië. Ik herinner me gesprekken met Kroatische gezinnen en een Syrische rechter, met een vrolijke Bulgaar die een paar maanden geleden is overleden en wat uitbundige Zuid-Amerikanen.
Het is een gunnende gemeente. Mensen leggen gemakkelijk contact, doen niet moeilijk of pontificaal. Ze komen hier gewoon graag denken Frank en ik. Dat moet het zijn. In afwachting van diepgravend sociologisch en cultureel-antropologisch onderzoek houden we het bij die eenvoudige constatering. Ooit werd van een andere gemeente gezegd dat ze bij God en mensen in de gunst stonden. En die club groeide als kool. Hij was de eerste in zijn soort, 2000 jaar geleden in Jeruzalem.
Moet je nu eens zien.