Stop the killing in Khabour
Het ornamentele kruis wordt gewoonweg door een priester aan een zware ketting op de borst gedragen.
Nu ligt het, te midden van veel bloed ergens weggeslingerd. In een ander land, op een andere moment, in een ander gezelschap zou deze foto wellicht toelichting behoeven. Maar vandaag niet – en zeker niet in deze kerk.
De Assyirische Kerk van het Oosten heeft een “Smeekbede”afgekondigd. En gelovigen uit Breda, Rotterdam, Amsterdam, Hoofddorp – ze zijn van overal gekomen.
De inzet is de gevangschap van 90 medegelovigen: gevangen, verdwenen, hun lot onbekend. Voor de dienst wordt geanimeerd gepraat, peuters en kleuters spelen in de gangpaden en onder de kerkbanken. Er zijn ook een handvol Nederlanders, vandaag als kleine minderheid direct te herkennen aan hun witte huidskleur.
Het kerkgebouw – dat is trouwens de kerk van de Noorderlicht-gemeente in Zeist. Een PKN-gemeente die zoals vele andere kerken gastvrijheid aan migrantenchristenen verleent.
Vooraf praten mijn vrouw en ik met wat jonge gemeenteleden. We zijn benieuwd of we straks de dienst zullen kunnen volgen. Vooraf hebben we ons wel eens beeld gevormd van hetgeen kan komen.
Ik heb half en half wel verwacht dat het een gezongen liturgie zal zijn – en krijg gelijk. Langzaam, plechtig, en als je er ernst en somberheid in wilt horen, is die er ook. De taal kennen we niet. Ook Joke krijgt gelijk: aan het begin van de viering heet de priester in het Engels de gasten welkom en legt kort uit wat de aanleiding tot deze smeekbede is.
Negentig gelovigen, over wie op dit moment het gerucht gaat dat ze worden vrijgelaten; misschien zijn ze het al. Misschien zijn ze gedood. We gaan bidden dat ze aan ons, hun geliefden zullen worden teruggegeven en dat ze veilig bij hun familie zullen terugkeren.
“They have been taken ……….. “They have been taken by “They have been taken by, I cannot get myself to say the word “They have been taken by ISIS”
Vier maal neemt hij een aanloop om het vreselijke word eruit te krijgen.
Ik zit te beven in mijn bank.