Onder dak
Morgen is het feest in Rotterdam. Een Antilliaanse kerk, die een tijd op zoek is geweest naar ruimte, heeft onderdak gevonden bij de Europoortgemeente aan de Nieuwe Binnenweg.
De internationale leider van het kerkgenootschap is morgen op bezoek en opent het nieuwe kerkgebouw.
De zoektocht naar onderdak is voor veel migrantenkerken een ingewikkelde en lastige klus. Daar kan ik met gemak 30 redenen voor bedenken: schaarste, hoge huren, geluidsoverlast van luide muziek, overlast van parkerende bezoekers, talrijke vormen van klein racisme, vermomd als burgerlijke bezorgdheid.
Kerken kunnen helpen.
Zelfs bloeiende kerken gebruiken hun gebouw doorgaans maar een klein deel van de week en daarnaast zijn er heel wat kerken die leeg of bijna leeg zijn. Gelukkig helpen veel kerken: creatief, onbaatzuchtig en zonder oogmerk van winst of ander eigenbelang.
Op bezoek bij Daniël Renger, de voorganger van de Europoortgemeente, informeerde ik naar hun relatie met de migrantengemeenschap.
We hebben zeker ruimte voor een gemeente, zei Renger. Ik zette dat bericht op de tam-tam en Madelon Grant, de directeur van Skin Rotterdam, maakte de verbinding. Zelfs zonder geld in mijn portemonnee zou ik ongelooflijk rijk zijn:
Door mijn Nederlanderschap, mijn levenslange verblijf en werk in dit land en de honderden positieve, welwillende mensen die ik heb leren kennen kan ik soms met een handomdraai voor mensen iets regelen, waartoe ze zelf geen toegang hebben. Dat is geen old-boys-network, het zijn geen vriendendiensten, het is louter het openen van mijn netwerk van relaties en vrienden voor een doel dat zij ook belangrijk vinden: andere mensen helpen op hun plek te komen.
Goede doelen zijn doorgaans goed in bedelen om geld. Bij Connecting Churches gaat het nauwelijks over geld. Het gaat vooral over het inzetten van de reële rijkdom van een deel van de gemeenten van Christus ten dienste van een ander deel.
Dat vind ik een prachtige sport en als ik zie dat het ergens lukt heb ik een goed weekend.